Warm welkom

Verhaal van Lars

Lees hier de persoonlijke ervaring van Lars, jeugdverpleegkundige 4-18 jaar in de regio Zoetermeer.

Warm welkom

Na 12 jaar als verpleegkundige binnen de kinder- & jeugdpsychiatrie (in een gesloten inrichting) te hebben gewerkt, heb ik besloten om de stap te maken naar de voorkant van het proces bij jeugdigen: signaleren, preveniëren en rapporteren, vertelt Lars. "Nu vraag je je misschien af: Dat is een grote stap, waarom? Nadat ik klaar was met mijn studie ben ik direct terecht gekomen in de kinderjeugdpsychiatrie. Ik vond het dan ook tijd worden om mijzelf persoonlijk te ontwikkelen en verder te kijken naar andere manieren om met jeugdigen te werken. Als verpleegkundige binnen de kind- & jeugdpsychiatrie zit je tenslotte aan het eind van het hele proces. Wanneer er écht iets mis was met het kind. En als ik zie hoe het bij mijn vorige werk soms mis was en hoe laat ze pas bij ons kwamen, kreeg ik het gevoel dat er op het preventieve vlak nog veel winst te behalen valt."

Voorbode

Op 1 februari 2019 ben ik gestart als jeugdverpleegkundige 4-19 bij Palenstein in Zoetermeer. Op mijn eerste werkdag stond er als welkomstpresentje, een mooie bos bloemen klaar! Het kleine gebaar bleek een voorbode voor een warm welkom.

Tijdens mijn inwerkperiode mocht ik 3 maanden achter mijn collega Helena aanhobbelen. Wat een luxe was dat. Helena heeft zelfs haar eigen vrije dagen in deze maanden aangepast aan mijn vrije dagen. En op dagen dat Helena andere dingen moest doen, regelde ze iemand waarmee ik kon meelopen. Niets was te gek, voor niemand niet. Over collegialiteit en betrokkenheid gesproken. :) We gaan elkaar nog missen nu we alleen op pad gaan.

De eerste maanden bevallen goed, heel goed. De gesprekken met de kinderen zijn interessant en ook als er niets bijzonders is, merk ik dat ouders toch graag willen horen of het allemaal goed gaat. Afgelopen week bijvoorbeeld, ik stelde een kind tijdens PGO2 de vraag: “wat is het leukste moment van de dag?”. Hij antwoordde: “Als papa en mama tijdens het avondeten hun mobiel wegleggen en écht LUISTEREN naar mij!”. Door dit te benoemen tijdens mijn terugkoppeling aan ouders kun je ze soms wel een spiegel voorhouden en zien ze hoe fijn dit is voor het kind. Niets wereldschokkends, maar door het te benoemen gaat er soms wel een belletje rinkelen. Dat vind ik mooi.

JGZ ambassadeur

Mede doordat ik zo’n warm welkom bij JGZ heb gehad, heb ik mij aangemeld als JGZ ambassadeur. Ik heb begrepen dat er binnen een aantal jaar een best groot percentage van collega’s met pensioen gaat. Als je dan een grote groep kan mobiliseren en aannemen, dan zou dat TOP zijn. Wat mij betreft wordt het een combinatie tussen jong en oud. Mijn collega Helena is al lang bij JGZ in dienst, ik doe veel gesprekken met haar samen. Ik merk dat ik een andere invalshoek heb, maar dat is juist goed. Want samen maken we elkaar sterker en kunnen we van elkaar leren.